Almere Poort

Echt alle respect voor deze mensen, maar vergeef mij, het oogt toch alsof hier veertig prominente sporters als kleurrijke handdoeken aan een waslijn bungelen. En in wat voor positie in de ruimte? Ze hangen er danig in de weg voor het kunstzinnige gevelmozaïek er pal achter met links daarachter een zuigende leegte. In het vlak ervoor overheerst het abstract artificiële landschap van een skatebaan. En mijn fiets.

Eerst wilde ik ‘m weghalen. Die fiets. Maar ik was wellicht te lamlendig om dat stukkie heen-en-weer te lopen. Ik zou mij er bijna voor verontschuldigen, ware het niet zo’n onbetekenend detail in dit onevenwichtige geheel.

Goede keuze zeg. Ruimte zat hier, heel het strand voor jezelf. Lekker hangend in je stoeltje met zelf meegebrachte versnaperingen en een biertje voor de supermarktprijs. Dat mag hier. Even verderop zitten er een paar zelfs lekker in hun nakie. Nog beter, vind ik zelf. Ik zag het, maar fotografeerde dát natuurlijk niet.

En ik hoorde zelf, Tino Martin dendert hier net zo galmend over het strand als aan de overkant. Alleen hoef je aan deze kant dan weer geen oordopjes in te doen. Eerlijk toegegeven, of je het hier of daar beleefd, dat Festival Zand is wel een topattractie.

Almere is de stad van de Olifantenpaadjes. Alle goedbedoelde rechte lijnen en lange bochten ten spijt, Almeerders snijden elke door potloodslijpende kantoorstedenbouwkundigen bedachte kromming koppig af. Maar soms, soms is er een onversaagde stadstekenaar die speels bedenkt dat een voetpad best rechtdoor mag lopen, ook al ligt er een gracht. Ik pleit ervoor om er nog een bordje bij te zetten met: Let op: er is er één die drijft.

Eerst in het Pampushout, daarna gewoon de stad in. Dave en Jozef van Run4Free drijven een stuk of twintig sporters tot het uiterste. Eerst met korte sprintjes tussen het groen, daarna door gebruik te maken van al wat voorhanden is in de stad. Stoepranden, bankjes, hekwerken en viaducten. Bootcampen heet het, een ander woord voor afbeulen, maar het is honderd procent vrijwillig. Zowel voor deelnemers als voor trainers. En kennelijk is het heerlijk, want iedereen, echt iedereen geniet.

De Politieke Markt is er weer. Een klein feestje was het. Afscheid van raadsleden, installatie van andere, de raad op bezoek in Poort, technische carrouselvergaderingen, emotionelere en heel de avond gloeit het in de wandelgangen van het hernieuwde weerzien.

Almere loopt op kop als het gaat om nieuwe woonvormen. Wat hier bedacht wordt, vind je vaak jaren later terug in andere steden in binnen- en buitenland. Deze Tiny Houses, een minimalistische woonvorm, staan midden in het stadsdeel Almere Poort. De bewoners zijn meestal zelf ook de bedenker en bouwer ervan. Ze zoeken naar een beter evenwicht tussen ruimtegebruik, duurzaamheid een woongenot.

Bijzonder is dat het pleintje waaromheen ze zijn gebouwd, is vernoemd naar een raadslid van de Raad van Almere. Zoals hier de gemeenteraad heet. Marco de Kat maakte zich hard voor de realisatie, ook toen het nog helemaal niet zo hip was om tiny te gaan.

Eerlijk gezegd worden we inmiddels door tal van andere steden ingehaald met nieuwe woonvormen. Maar hé, wij waren met de Fantasie, de Realiteit en het Gewilde Wonen toch mooi de eerste.

Ga snel nog een keer kijken naar de windmolens die als aardvuur uit de polder omhoog schieten (zo bedacht door Almeerse basisschoolkinderen). Ondanks de voor een windpark respectabele leeftijd van 15 jaar staan ze er nog schitterend bij. Maar een herrie dat ze maken!